We hebben een ‘boontje’ voor soft commodities en dat mag u in bepaalde gevallen zelfs letterlijk nemen. De meeste investeerders en ook de mainstream financiële pers laten deze categorie links liggen.
Bijzonder jammer, want er dienen zich regelmatig interessante opportuniteiten aan voor wie de moeite doet om de soft commodities op te volgen. De prijsvorming wordt er nog grotendeels bepaald door vraag- en aanbodfactoren en voorraadevoluties.
Van ondoorzichtige transacties (schaduwbankieren d.m.v. financieringsovereenkomsten), niet gerapporteerde voorraden, scheeftrekkingen door speculatie met termijncontracten en andere manipulaties is nauwelijks sprake. Dit is, bijvoorbeeld, bij de (edel)metalen wel enigszins anders…
Met een verlies van 34 procent was cacao vorig jaar de gebeten hond bij de soft commodities. Begin januari daalde de prijs naar het laagste niveau in bijna 4 jaar. De globale cacaomarkt heeft een omvang van ongeveer 4,4 miljoen ton.
Het aanbod is geografisch sterk geconcentreerd en dit komt omdat cacaobomen enkel groeien op een breedtegraad van 10 graden rond de evenaar. Ongeveer 70 procent van de vruchten van de cacaoboom zijn afkomstig uit West-Afrika (Ivoorkust, Ghana en Nigeria). Indonesië en Ecuador zijn andere noemenswaardige aanbieders.
Cacaobonen rijpen het hele jaar door met een piek in de oogsten tussen oktober en maart. Tussen mei en augustus ligt de opbrengst lager maar dit verschilt sterk van regio tot regio. Ook de politieke situatie in Ivoorkust kan soms voor flinke prijsschommelingen zorgen.
De strikte klimatologische eisen (warm en vochtig) maken dat het succes van de oogsten sterk afhankelijk zijn van de weersomstandigheden. Zo is een langdurige droogte rampzalig voor de opbrengst. De aanbodzijde is erg gefragmenteerd met een groot aantal kleine landbouwbedrijven. Daardoor kampt de sector met chronische onderinvesteringen. De oogsten zijn dan ook erg wisselvallig.
Cacaobonen worden verwerkt tot cacaoboter en cacaopoeder. Die verwerking gebeurt bij gebrek aan infrastructuur voor het grootste deel buiten de producerende landen. Belangrijkste afnemers zijn de voedings- en de cosmeticasector.
Overal ter wereld maar met name in Azië neemt de consumptie van cacao toe. Zo bedraagt het gemiddelde cacaoverbruik per jaar en per inwoner in China amper 50 gram tegenover 2,2 kilogram in Europa.
Londen is nog steeds de belangrijkste handelsmarkt voor termijncontracten op cacao maar er is ook een notering in dollar. Na de overname van Euronext Liffe noteren de contracten op de ICE Futures beurs. De prijs staat onder druk door het zwakke pond en de goede oogsten van 2016. Ook voor dit jaar gaat de consensus uit van hoge opbrengsten.
We menen dat cacao aan een bodemvorming bezig is. Een belangrijke sentimentindicator noteert momenteel op het laagste peil sinds december 2000. Op korte termijn is een verdere daling niet helemaal uitgesloten maar het neerwaartse prijsrisico is vanaf het huidige prijsniveau beperkt.
Beleggers die in termijncontracten op cacao wil investeren, kunnen dit doen via trackers of hefboomproducten (turbo’s en aanverwante). De meeste uitgevers van hefboomproducten hebben de jongste jaren om uiteenlopende redenen hun aanbod aan termijncontracten op soft commodities geschrapt of sterk afgebouwd. Toch zijn er nog een aantal alternatieven die we hierna zullen bespreken.
Gelieve aan te melden om het volledige artikel te lezen.